Het ‘verhaal’ van licht in/en donker

Er was eens … Licht

Waar het vandaan kwam? Het was er gewoon. De vonk. Vanaf de eerste cel, die jouw lichaam ging vormen was het er. Het sprong het donker in en werd deel van die cel. En elke cel daarna. Zuiver goud, die onze kern vormt.

Doch …We vergaten

Met elke cel die groeide werden we een lichaam, werden we materie, werden we een ik, en groeide er een verhaal. We groeiden in het verhaal van de moeder, we werden geboren in het verhaal van een familie, we zetten onze stapjes in het verhaal van een wereld waarin van alles gebeurde. Er werd niet gesproken over het licht dat in je woonde en dat je dat aan kon spreken maar als je geluk had, dan voelde je het af en toe, iets van de ziel, die met je meereisde en je stappen mee bepaalde. De ziel die het licht nog kon voelen. Het licht nog kon voeden. In jou. Het kind dat uitspraken deed waarbij de volwassene zich verbaasde, hoe kan dit kind dit weten? Maar meestal werd het niet werkelijk gehoord, dat eigen-wijze kind.

Dus wellicht …Werd hij of zij stil

Dieper verdween het licht in de cellen. Het bleef, maar ongekend. Ongezien. Soms een sprankeltje. En het levensverhaal groeide. Het was een verhaal, maar het werd echt. En in de materie was het dat ook, de pijn, het lijden. De identificatie er mee. Dit was jij. Toch?

Of toch niet …Je ging op zoek

Je verdwaalde. In de verhalen van anderen. En de verhalen waren niet mis. Soms kon je ze meevoelen. Lijdde je mee. Telde je het op bij je eigen verhaal. Nog groter. Oorlog, ziekte, sterven, macht, misbruik. Je vroeg je steeds vaker af, wat doe ik hier, en wat is hier dan, waar zijn we naar op weg of zijn we er al, hoe doen we dat, of gebeurt het gewoon. Ben ik verdwaald of ben ik allang gevonden. En wat is IK dan. En je lijf deed pijn, de littekens zichtbaar op je huid, de kou, de verkramping. Je vergat je licht. Het verhaal werd jou. En jij werd je verhaal.

En toen …Lost and found

Je werd gevonden. Want licht blijft altijd zoeken. Blijft altijd schijnen. Het klopt aan je deur. Zet je aan tot proces. Tot doorvoelen, doordenken, doortasten, doorschijnen, doorleven, doorademen. Door voelen. Door denken. Door tasten. Door schijnen. Door leven. Door ademen. Door heel het verhaal heen, om te zien dat je dat niet bent en nooit was. Dat jouw Zijn zoveel groter is en je jouw verhaal kunt dragen zonder het te worden. Wat een reis.

En dan …Kun je baken zijn

Want wie zijn of haar licht vergeten is, heeft soms die hand nodig, die uitreikt, die opent, die zachtjes streelt, die koestert. Heeft soms die mond nodig, die spreekt, bemoedigt, confronteert, zingt. Heeft soms dat hart nodig, die lieft, die leeft. Heeft soms dat licht nodig, dat uit ogen straalt, uit een gebaar.

En wie weet …Kun je jouw licht herkennen

Herinneren, her-inneren, dat jij dat ook in jouw cellen bewaard en het erop wacht om gewekt te worden. Zodat je voorbij je verhaal kan groeien. Ervaren wie je meer bent. De schoonheid zien in plaats van het leed waar we in zijn blijven hangen, al zoveel eeuwen. Dan zeggen we nee, op wat ons op geen enkele manier nog dient. Dan zeggen we ja, op leven buiten alle grenzen van wat ons geleerd is, op wat we ons maar kunnen voorstellen, dansen we ons leven groter en als het tijd is dit lichaam af te leggen, dan leven we toch nog door, omdat ons licht nooit sterft.

En ja …Ook dit is een verhaal

Misschien vind je het zoetsappig, maar geloof me, het was en is soms ‘ A Hell of a Journey’. Het is een verhaal, van Ik en Ziel, van donker en licht, van licht in donker,  van materie en gewichtsloosheid, als ik adem, als ik dans, als ik zing, als ik buiten mijn aardse materie kan voelen, bewegen, in een energie die groter is dan mijn lijf, als ik mijn cellen voel dansen in mijn lichaam omdat ik mijn goud wakker.

En dus …Deel ik het vandaag

Met jou. Met jouw donker, als die het wil lezen. Met jouw licht als dat erop schijnt.Misschien raakt het dit vonkje , dit goud in jou, dat ook in jou woont. In dit Heilige Nu, dat altijd is. En eigenlijk is dat wel een wonder.

Wonder

 

Je leven hier

Begon als een cel

Samensmelting

Van het mannelijke en vrouwelijke

 

Deze eerste cel

Draagt de vonk van licht

Als kern

 

Cel deelde

En deelde

 

Elke cel ontving dezelfde godsvonk 

Jij ontstond

Magisch

 

Waren Adam en Eva je al voorgegaan

Vergaten ze

Aten ze van de boom 

 

Was er bewust de keuze

De vrije wil

Om onbewust te worden

De dualiteit

Te ervaren

Donker

En licht

De appel gegeten

Zegt het verhaal 

Waar?

Of niet?

 

Is het de vonk

Het licht in al jouw cellen

Die de boodschap geeft

Te herinneren nu

Dat je magie bent

In pure vorm

 

Hoef je daar niet aan te sleutelen

Weet jouw lijf

Gevormd door al die lichtjes

Die elke dag vernieuwen

Precies wat je nodig hebt

Laat je je niets meer wijsmaken

Neem je niet meer tot je

Wat je bewustzijn

Dimt

 

Wonder

Elke dag besef ik meer

Herinner ik meer

Wie ik werkelijk ben

 

Geeft kerstmis

Elk jaar opnieuw

De boodschap

Van geboorte

Van jouw licht

 

Mag je herinneren

Wie je bent

 

Wonder

Wonderbaarlijk

Waarlijk

Licht

In mij

 

Ook in jou

Echt waar 

 

Aho.

Liefs voor jou! En een licht 2025 💛💫🌟☀️